Reis naar Nieuw Zeeland – Longing to return
Tijdens onze eerste reis naar Nieuw Zeeland hebben wij ontzettend genoten van de prachtige vergezichten en locaties die dit land biedt. Wij verlangen er dan ook naar om over een paar jaar wederom, een wat langere periode, dit prachtige land te bezoeken. Wij houden jullie op de hoogte.
De laatste dag. Het begint met mooi weer. De dame van de receptie van het park waar we verbleven, raadt ons aan de Pacific Highway naar Auckland te pakken. Een juiste keuze. Prachtige vergezichten en weer een kudde schapen over de weg.
In Auckland aangekomen, zijn we eerst gaan kijken waar we de auto vanmiddag in moeten leveren. Daarna zijn we doorgereden over de Harbour Bridge naar Devonport. De lucht was inmiddels helemaal betrokken en het was maar goed dat we gisteren de Skytower bezocht hadden.
Hierna zijn we nog door Devonport gewandeld. Een heel leuk plaatsje aan de baai, recht tegenover Auckland.
Inmiddels was het een uurtje of vier en moesten we op weg om de auto terug te brengen. Het verkeer rondom en door Auckland was inmiddels een stuk drukker, maar leverde geen problemen op. Op de valreep nog een laatste foto van de auto gemaakt.
Op het vliegveld ingecheckt en langs de douane. Maar de Nieuw Zeelanders weten dat we nog vakantie hebben. Zie het bord met de vluchtinformatie.
Vandaag de laatste volle dag in Nieuw Zeeland. Een bezoek aan Auckland staat op het programma.
Op weg daar naar toe kwamen we weer langs enige “slips”. Om een indruk hiervan te geven, hierbij enkele foto’s.
Toen we de “slips” voorbij waren zagen we ineens een auto langs de kant van de weg. De bestuurder zwaaide met een kartonnen bord met de tekst” Stock ahead”. In eerste instantie geen idee wat het betekende, maar al gauw zagen we, waar we de hele vakantie al rekening mee hielden, wilden zien, maar nog niet gebeurd was. Een kudde schapen werd over de weg naar een andere wei geleid. Verzoek was om gewoon rustig door te rijden. De schapen vonden hun weg wel.
In Auckland vonden we een parkeergarage welke bij nader inzien vlak bij de Sky Tower was. En laat dit nou net het gebouw zijn wat we graag wilden bezoeken. Een 328 meter hoge toren, de hoogste op het zuidelijk halfrond. Voor bezoekers is er een Skydeck op de 60ste verdieping (220 meter hoog). Natuurlijk zijn we omhooggegaan.
Na de Sky Tower nog even gezellig door Auckland gewandeld. We verbaasden ons over het oversteekgedrag van de mensen. Zodra de voetgangerstoplichten op groen sprongen staken ze kris kras over, dwars over de weg naar de andere kant.
Na terugkomst in Orere Point nog even naar het srand gelopen. Hier hadden we gisteren de zonsondergang gezien, maar toen haden we geen camera bij ons.
Bij terugkomst in het park hebben we alles uit de auto gehaald en de koffers weer ingepakt voor de reis terug morgen. Maar eerst willen we nog wat meer van de noordelijke kant van Auckland zien en gaan we over de Harbour Bridge richting Devonport.
1 mei, het is weer prachtig weer. De zon schijnt en het is 16 graden.
We gaan vandaag naar Orere Point. Een plaatsje in de buurt van Auckland. Het wordt onze laatste slaapplaats voordat we teruggaan naar Nederland. Van hieruit willen we Auckland bezoeken.
Maar eerst gaan we op weg naar Hamilton. Het weer is nu veel beter, de route is slechts 126 km, dus mooi de tijd om nog even Hamilton in te gaan.
Na Hamilton gaan we dan echt op weg naar Orere Point. Een mooie tocht, welke gedeeltelijk door de Coromandel gaat en dan omhoog via de oostkust van de streek Waikato.
Onderweg kwamen we langs een stand, waar Helma schelpen ging zoeken. Het was eb, dus de schelpen lagen op de rand van eb en vloed.
Ook kwamen we langs een haventje, waar de boten door het eb op de droogte lagen. Pas als het vloed wordt kunnen ze hier weer weg.
Terwijl we onze weg richting Orere vervolgden, en nog slechts 20 km verwijderd waren van het eindpunt, kregen we te maken met een fenomeen waar we wel van gehoord hadden en slechts 1 keer eerder tegengekomen waren ( bij Pierre). De weg is afgesloten wegens “slips”. Hierbij zijn door het water delen van de berg naar beneden gekomen en blokkeren de weg. Er zat niets anders op dan terug te gaan en en andere route te zoeken. De TomTom wilde iedere keer via deze route dus dat ging niet. Uiteindelijk de route teruggereden en de snelweg naar Auckland opgezocht. Via deze route een eind in de juiste richting gereden en toen weer binnendoor naar Orere. Maar ook hier kwamen we borden met weg afsluitingen tegen.
Op een gegeven moment gestopt en een auto aangehouden. Het bleek een van de opzichters van de wegwerkzaamheden te zijn. Hij vertelde ons dat we precies tot in Orere konden komen. Daarna was de weg weer afgesloten.
Door we wegomlegging was de route vandaag 280 km. Dat is wat anders dan in Nederland!
Een nacht met hevige regenval ligt achter ons. Het is inmiddels droog en op enkele plaatsen breekt de lucht wat open. We gaan vandaag het Kiwi House in Otonohanga bezoeken en hopen daar een kiwi vogel in het echt te zien.
De telefoon gaat. Het is ome Jan, die gezien heeft dat we in Otonohanga zitten en enkele tips voor ons heeft: bezoek aan Marokopa. Dit kleine plaatsje ligt aan de kust en heeft een zwart zandstrand. Dit zand is ijzerhoudend en daardoor zwart. Op weg daar naar toe kom je langs de ” Natural Bridge”, een rotsformatie die aan de onderzijde open is waar een rivier door stroomt. En de “Marokopa Falls”, een waterval verscholen in de bossen.
We gaan op weg. Eerst naar het Kiwi House.
Dit is een vitrine met opgezette kiwi’s, maar in het nachtverblijf konden we toch deze foto maken. Het is daar pikkedonker, dus het maken van deze foto ging op de gok.
Na een wandeling door het aangrenzende park waar diverse vogelsoorten uit Nieuw Zeeland zaten, dingen we op weg naar de “Natural Bridge”. Op de parkeerplaats stonden een aantal auto’s, maar deze mensen zag je niet terug in het bos. na een wandeling van ongeveer 10 minuten kwamen we bij de rotsformatie aan. Een prachtig gezicht, deze machtige rots boven je hoofd..
Helemaal bovenin kon je de onderzijde zien van deze rots. Het leek op stalactieten, maar het bord met uitleg vertelde toch dat deze punten op een andere manier gegroeid zijn.
Een aantal kilometers verder kwamen we bij “Marokopa Falls”. Ook hier een wandeling van een tiental minuten. Je hoorde door de bossen het geraas van het water al, maar eenmaal bij de waterval was het beeld overweldigend. Een flinke waterval storte zich van de berg naar beneden.
Hierna was het nog een twintigtal kilometers rijden tot we in Marokopa aan het strand stonden. Een gitzwart strand en duinen lagen voor ons.
Na een strandwandeling en een picknick zijn we teruggereden. We hadden op de heenweg ook nog de “Piripiri Caves” gezien en wilden daar ook nog even stoppen. Het was echter inmiddels half vier en het was weer wat druiliger geworden. Toch gestopt en de wandeling ondernomen. Aangekomen bij de caves konden we echter maar één trap naar beneden. Het was inmiddels te donker en we hadden de zaklamp in de cabin laten liggen.
Ome Jan, hartelijk dank voor deze tips. We hadden dit en de route ernaar toe niet willen missen!
Vandaag een regenachtige reisdag, dus weinig foto’s gemaakt. Continue de ruitenwissers aan en de omgeving in de laaghangende bewolking.
Onze trip ging vandaag van Hot Water Beach aan de oostkust naar Otorohanga, bijna aan de westkust. Een trip van 215 km. We zijn in Hamilton nog even gestopt om wat te eten, maar zijn niet verder de stad ingegaan.
We blijven hier 2 nachten om dan naar onze laatste locatie in de buurt van Auckland te gaan. We gaan hier morgen naar het plaatselijke Kiwi park om de Kiwi’s ( nee, niet de bewoners van Nieuw Zeeland en ook niet de bekende vruchten, maar de vogels) in levende lijve te kunnen aanschouwen.
Na het eten nog even opgelopen het stadje in. Nog één winkel open, nog een nieuwe hoed gekocht. Na ons ging de winkel dicht. We kregen nog een hand van beide verkopers. Ze hadden de hele dag op ons gewacht.
Vandaag wederom een prachtige dag, 21 graden, en een mooie dag om Cathedral Cove te gaan bezoeken. Deze rots in de vorm van een kathedraal staat op het strand, een kilometer of 6 van ons verwijderd. Je kunt er echter alleen komen na een stevige wandeling berg op en af van ongeveer 45 minuten. Letterlijk adembenemend, en we zijn dan ook omgekeerd, maar hebben wel Stingray Bay en Gemstone Bay bezocht. Vanaf hier kon je ook prachtige foto’s maken van de rots, die overigens maar net te bereiken was omdat het eb werd.
Vanmiddag zijn we in Hot Water Beach naar het strand gegaan. Eerst een schepje halen bij de receptie van het park ($ 5, maar gratis voor Top 10 leden). Toen op naar het strand. Geen idee wat we konden verwachten.
Verderop zagen we een grote kluwen mensen zitten. Al gauw werd ons alles duidelijk. In het middden was er een bron met “very hot water”. Dit water stoomde door alle kuilen die er gegraven waren. In de kuilen zaten de mensen in heerlijk warm water.
Wij hebben ook onze kuil (en) gegraven en hebben anderhalf uur in heerlijk warm water gezeten. Dit kan alleen bij eb. Wanneer het vloed wordt, vaagt het water alle kuilen weer weg.
Vandaag op aanraden van Pierre eerst nog even naar het Kuirau Park gereden. Dit stadspark ligt midden in Rotorua ( hoe hebben we dat gisteren kunnen missen) en bestaat compleet uit schitterende vulkanische bronnen.
Na het soms spookachtige park bezocht te hebben, zijn we richting de volgende locatie Hot Water Beach gaan rijden. Daarbij kwamen we ook nog langs een waterval, de Wairere Falls. Prachtig zoals deze in de omgeving tegen de rotsen aan ligt.
Na een mooie tocht door de Gorges van de Tairua River en Pumpkin Hill kwamen we in Hot Water Beach aan. Een leuke cabin stond voor ons klaar.
Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn we nog even op het strand gaan kijken. Het was echter al weer vloed aan het worden. Morgen gaan we dus even terug om van de Hot Water op de Beach te genieten. En we willen ook nog naar Cathedral Cove wandelen. Een drukke dag.
Vandaag een dag Rotorua en omgeving. We zijn begonnen aan Lake Rotorua.
Prachtige vergezichten, over de Lake. We zagen zelfs van een Chinees die te water ging om zijn mobiele telefoon op te duiken.
Ook in Rotorua zelf kom je soms stroompjes tegen die een vreemde kleur hebben.
Het museum van Rotorua, een prachtig gebouw, is al sinds de aardbeving van november 2016 gesloten wegens schade aan de fundering.
In de middag nog even een tocht in de omgeving gemaakt, waarbij we ook weer schitterende plaatjes konden schieten.
Eind van de middag zijn we bij Pierre en zijn vrouw Bernadette op bezoek gegaan. Het was al sinds 1998 dat we Pierre niet meer gezien hadden. We werden uiterst hartelijk ontvangen en we hebben even lekker bij zitten praten.
Pierre had nog wat tips om te bezoeken. We zullen morgen proberen daar nog even te gaan kijken.
Bij terugkomst op het park nog even naar de hot water pool geweest.
Vandaag, 25 april is ANZAC’s Day. Dodenherdenking in Nieuw Zeeland voor de gevallen militairen in de 1e en 2de Wereldoorlog. Overal worden vroeg in de ochtend herdenkingsmarsen gehouden. Zo ook in Taupō.
Overal liepen militairen in hun nette pak en ze wilden maar wat graag op de foto.
Na de tocht aanschouwd te hebben zijn we na een kop koffie richting Rotorua gereden. Als eerste kom je dan langs de Huka Falls. Een 11 meter hoge waterval waar per seconde 220.000 liter water naar beneden stroomt! Een zeer grote bezienswaardigheid hier. Het was ook imponerend hoe hard het water stroomde. En het was blauw!
Maar wat daarna volgde, sloeg werkelijk alles. Nog nooit hadden we zo iets gezien. Wai-O-Tapu Thermal Wonderland, dit kleurrijkste en meest gevarieerde geothermische gebied ligt 29 km ten zuiden van Rotorua.
Het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende modderpoelen, zwavelgrotten en sintelterrassen. Een wandeling langs deze bezienswaardigheden duurde ongeveer 1,5 uur.
Hierna zijn we door gereden naar Rotorua, waar we een cabin hebben gehuurd voor 2 nachten. Morgen gaan we de thermische modderbaden nog even bewonderen, Rotorua bekijken en nog even bij neef Pierre en zijn vrouw Bernadette langs die hier in de buurt woont.
Een rit van 170 kilometer staat er vandaag op het programma: we gaan van Hasings naar Lake Taupō. Een rit die begint langs de kust maar al gauw afbuigt landinwaarts.
Natuurlijk krijg je dan ook weer de heuvels en de dalen. Op één punt was dit wel heel mooi. Ineens zag je de bewolking beneden je hangen in het dal, terwijl we zelf heerlijk in de zon reden.
Wat verder naar beneden reden we zelfs de wolken in en daalde de temperatuur tot 9 graden.
Aangekomen bij Lake Taupō hebben we eerst wat boodschapjes gedaan en heerlijk zitten lunchen aan het meer.
Aan het meer zagen we aan de overkant nog sneeuw op de bergtoppen liggen.
Vanmiddag hebben we Taupo zelf bezocht en eindelijk een heerlijk Hokey Pokey ijsje kunnen eten, een Nieuw-Zeelandse lekkernij.
Vanavond in het stadje sushi gehaald en heerlijk aan het meer opgegeten, genietend van de zonsondergang.
Vandaag afscheid genomen van Ome Jan en Tante Trees. Na een paar heerlijke en vooral heel gezellige dagen gaan we weer verder met de trip over het Noordereiland.
We rijden vandaag van Upper Hutt naar Hastings. Een prachtige rit, door een voornamelijk vlak gedeelte van Nieuw Zeeland.
Na in het park ingecheckt te hebben zijn we naar Napier gegaan. Dit prachtige stadje, waarvan het centum geheel in Artdeco stijl is herbouwd na een grote aardbeving in 1931, ligt aan zee en circa 20 km van Hastings. Het was heerlijk weer (20 graden) en we hebben een leuke wandeling door het centrum afgesloten met een zalmschotel in een leuk restaurantje, Churchill genaamd.
Vandaag staat een bezoek aan het Nationale Museum van Nieuw Zeeland, Te Papa op het programma, maar daarvoor gaan we eerst bij Wernie en Dave op bezoek.
Na de ontzettend hartelijke ontvangst gaan we Wellington in naar het Te Pape museum. Allereerst even onder de grond gekeken naar de rubberen platen, welke gevuld zijn met lood. Deze platen moeten de aandbevingen in Nieuw Zeeland voor het museum op kunnen vangen. Wel is goed te zien dat het rubber schuin staat (dit zou recht moeten staan). Het heeft dus weer een schok opgevangen.
Het museum gaat over het ontstaan van Nieuw Zeeland. Je kunt er de dieren bewonderen die in Nieuw Zeeland leven, maar je kunt er ook een aardbeving ervaren. (Dit wordt nagebootst). Maar in het museum was ook een aparte tentoonstelling ingericht over de Nieuw-Zeelandse militairen, welke in de Eerste Wereldoorlog zware verliezen hebben geleden aan de Turkse stranden. Prachtige , levensechte, maar vergrootte figuren beelden diverse situaties uit.
Na het museum gingen we naar Guido en Julie en hun 2 kinderen Jenny en Thommy. Ook hier heel wat bij te praten. Na een gezellige middag werden we door Thommy en Jenny nog op een Magic Show getrakteerd.
Na een goede nachtrust hoort een heerlijk ontbijt.
Na het eten eerst met Ome Jan en Wernie een tocht door het bos gemaakt. Met veel uitleg over de bomen en planten in het bos.
Daarna met zijn allen in de auto van ome Jan een tour door Wellington en omgeving gemaakt. Bovenop Mount Victoria heb je een prachtig uitzicht over Wellington.
Vandaag de overtocht gemaakt van het Zuidereiland naar het Noordereiland.
Een prachtige tocht door Marlborough Sounds.
We zijn nu een aantal dagen in Upper Hutt bij de familie.
Vandaag eigenlijk de laatste grote rit op het Zuidereiland. Wederom weinig stopplaatsen, dus Helma was vandaag de fotograaf.
Allereerst nog een foto van een oud vervallen schip wat op een droog gevallen stuk haven in Motueka ligt.
En omdat jullie niet vergeten hoe wij er uit zien, nog even een foto van ons.
De rit naar Blenheim voerde door een prachtige streek: Marlborough. Het wijngebied van Nieuw Zeeland. Volop velden met druivenstruiken. Maar ook prachtige heuvels.
Tot slot nog een paar foto’s van ons uitzicht net voor zonsondergang.
De foto’s in ons fotoalbum laten helaas wat op zich wachten. Het albumprogramma is te zwaar voor de gratis WiFi in de parken.
Vandaag zijn we van Westport naar Motueka gereden, van de westkust naar de noordkust. Althans, we zitten aan een baai, waarbij we aan de overkant Nelson zien liggen.
Het was wederom een prachtige route, dwars door weer een National Park ( zouden ze in Nederland nooit voor elkaar krijgen, hier kan het gewoonweg vaak niet anders).
Onderweg gestopt voor een heerlijk kopje koffie met wat erbij.
De route voerde vandaag langs 2 rivieren, de Buller en de Motueka river. Prachtige vergezichten, alleen helaas weinig plaatsen om langs deze smalle Highway te stoppen.
Het uitzicht over de baai in Motueka.
Voor het eten nog even het plaatsje zelf in gelopen, waar we deze gigantische boom zagen staan.
Morgen rijden we naar Blenheim, zo’n 28 km van Picton, waar we donderdag de boot naar het Noordereiland pakken.
Vandaag hebben we nog één dag aan de Westcoast doorgebracht. Vanuit Westport zijn we noordelijk gaan rijden. Eerst een stuk langs de zee, maar al gauw draaide de weg vanaf de ze weg en begon deze flink te stijgen.
Het werd een prachtige route vol met haarspeldbochten door de bergen.
In een klein gehuchtje bij Karamea hebben we lekker gepicknickt.
Daarna weer terug naar Westport, waar we nog even door de stad gewandeld hebben. Bijna alles was echter gesloten i.v.m. 2e paasdag. Wel mooie gebouwen daar.
Intussen was het heerlijk warm geworden, zo’n 23 graden en we zijn toen toch nog maar even richting zee gereden om op het strand te gaan zitten. Er is hier altijd wel wind aan het stand, dat kun je ook zien aan de bomen.
Vanavond zijn we heerlijk wezen eten in een restaurantje, hier 400 meter van het park vandaan. Het was heerlijk.
Vandaag een korte rit, van Greymouth naar Westport. Een ruime 100 km. Maar wel met zeker 20 stops.
Een van de stops was bij de Pancake Rocks in Punakaiki. Prachtige rotsen in de zee, die uit opeengestapelde stenen lijken.
Daarna doorgereden naar Westport. Vlak voor dit plaatsje zagen we een bord richting een zeehondenkolonie. Maar even heengereden.
Hier stond ook een richtingaanwijzer, waarop we konden zien, hoever we van huis zaten. Culemborg staat er helaas niet op, maar kijk maar een naar de afstand naar Parijs, Hamburg of Londen.
Verder nog een paar mooie foto’s van de omgeving.
We blijven hier 2 dagen om de omgeving te bekijken. Dan gaan we door naar het Abel Tasman National Park.
Vandaag eerst de voorraad maar weer eens aangevuld. Je weet immers maar nooit wanneer we weer een winkel tegenkomen en die dan ook nog open is.
We zijn in Greymouth, een stadje dat is gesticht door Schotse goudzoekers.
I
In 1988 is deze plaats 2 x overstroomd door de rivier Grey. Men heeft toen een hoge muur gebouwd, ook wel bekend als “The Great Wall of Greymouth”.
Voor de rest waan je je hier nog in de tijd van de goudzoekers, ook het stationnetje doet je daar nog aan herinneren.
s’Middags nu wel een heerlijke wandeling langs de woeste zee gemaakt. Op het stand liggen veel boomresten die daar aangespoeld zijn..
Vandaag gaan we van Haast naar Greymouth, een tocht van 330 km. Het moet een mooie route worden, langs Fox Glacier en Frans Josef Glacier. 2 enorme gletsjers.
Maar allereerst nog een plaatje van de zonsondergang in Haast.
Na het vertrek uit Haast leek het redelijk weer te worden. We reden op langs een onstuimige zee, wat mooie plaatjes opleverde.
Ook bij een meertje, waar we nog even stopten was het lekker. Temperatuur liep zelf op tot 18 graden.
Bij de nadering van de gletsjers echter, sloeg het weer om en kregen we te maken met hevige hoosbuien en zeer laaghangende bewolking. Bij Fox Glacier zijn we even de auto uitgeweest om te kijken of we daar een broodje konden kopen. Niet dus en gauw weer door naar Franz Josef. Daar was wel een supermarkt open en konden we wat kopen ( geen alcoholische dranken, dat is in NZ op Goede Vrijdag verboden).
Teruggereden naar de voet van de gletsjer en aan de wandeling richting gletsjer begonnen. Halverwege echter omgekeerd omdat het weer steeds slechter werd en de regen met bakken uit de hemel viel. Alles hing ook in de laaghangende bewolking, dus er was niets tot weinig te zien,
Helicopters naar de gletsjer vlogen ook niet.
Hierna droge kleding aangetrokken en door naar Greymouth. We hebben hier een cabin, welke bijna op het strand ligt en horen de woeste zee. De regen klettert intussen op het dak. Hopen dat het morgen weer wat droger is.
De lucht breekt open en de eerste tekenen van een mooie dag worden zichtbaar. Het is voor ons een soort rustdag en we gaan dus ont HAASTen in de omgeving vaan Haast.
Allereerst zijn we wat teruggereden van de route van gisteren naar de Roaring Billy Falls, een waterval, te bereiken via een wandelpad door een soort regenwoud. Prachtige bomen, bedekt met mos. De bodem bedekt met varens. Je waant je een miljoen jaar terug.
Hiern zijn we naar Jackson Bay gereden. Een gehuchtje met een haven en een eettentje voor Fish & Chips, ons aangeraden door de parkeigenaar waar we op dit moment verblijven.
Het is bijna 50 km van ons park vandaan, maar we komen slechts langs één motorpark, voor de rest was dit stukje wereld onbewoond.
Jackson Bay is een gehuchtje met een aanlegsteiger, 4 vissersboten, een kreeftenpakhuis (waar ze de gevangen kreeften opslaan), een openbaar toilet (vindt je hier overal langs de weg) en een eettentje.
Terwijl we heerlijk zaten te eten, doken er plots enkele dolfijnen op, vlak voor onze neus. Prachtig!
De pinguïns, welke hier normaal volgens de borden ook verblijven en de weg oversteken naar hun nachtverblijf of broedplaats, hebben we helaas (weer) niet gezien. We moeten het dus even doen met het bord.
Omdat we nog steeds in een gebied zitten zonder ontvangst, lukt het niet om foto’s in het fotoalbum te plaatsen
Het is dinsdagmorgen en we willen vandaag naar de kust. Haast zal het worden. Een plaatsje dat volgens de boekjes uit 3 gedeeltes bestaat.
Op weg daar naar toe zullen we langs een paar mooie, maar ook toeristische plaatsen komen.
Als eerste kwamen we door Cardrona, met zijn houten gebouwen, gebouwd in 1863 door goudzoekers. Hartstikke leuk, maar we vonden het te vroeg voor koffie.
Na Cardrona op weg naar Wanaka. We wisten niet of we in Lake Wanaka de beroemde boom in het meer zouden vinden, maar tot onze verbazing had men een nieuw meer(tje) aangelegd met een boom . ?
Na Wanaka zijn we langs Lake Hawea opgereden. Ook hier wederom prachtige vergezichten. We gingen zo hoog, dat de temperatuur tot 6 graden daalde en er geen bomen meer groeiden.
Verderop kwamen we weer langs Lake Wanaka, maar de boom die we zagen stond droog. Gelukkig hadden we dus de foto van de andere boom.
Blue Pools, een prachtig stukje natuur ( hoe kan dat ook anders hier). Een soort tropisch regenwoud en twee hangbruggen verschaffen de toegang tot een waterval met kristalhelder water. De lucht was vandaag bewolkt, dus de weerkaatsing was niet geheel blauw, maar toch….prachtig!
Op weg verder naar Haast komen ook nog over een “One lane bridge” ( een brug waar maar 1 auto gelijk over gaat. We hebben er al heel veel gehad) met daarbij een prachtige waterval van de Haast River.
Uiteindelijk aangekomen in Haast blijkt dit nog kleiner te zijn dan we dachten: slechts 2 supermarkten ter grote van een huiskamer, een restaurant, wat vakantieparken en (gelukkig) 2 benzinepompen. En we blijven hier 2 dagen.
Haast is echt het einde van de wereld: geen telefoonnetwerk en dus ook geen internet. Alleen wat WiFi van het park.
Wellicht kunnen we ergens nog bij de zee komen om een strandwandeling te maken.
Vandaag gaan we Fiordland weer verlaten en gaan op weg naar Queenstown. Queenstown ligt an het einde van de Zuidelijke Alpen, dus dat belooft wederom prachtige vergezichten.
Oprijdend langs Lake Wakatipu zijn we verschillende malen gestopt om te kijken en foto’s te maken.
Aangekomen in Queenstown zijn we eerst naar onze slaaplokatie gereden om wat spullen af te gooien en te zien waar dit was.
Queenstown is erg gericht op toerisme. Je kunt er van alles doen. Ze hebben het bungyjumpen hier zowat uitgevonden, je kunt met speedboten crossen over het water, je kunt raften met kano’s en je kunt met een mountainbike van de berg rijden. Wij hebben het wat rustiger aangedaan en zijn met de gondelbaan naar een uitkijkpunt boven Queenstown gegaan. Echt een schitterend uitzicht, ondanks de bewolking. Op de terugweg nog wat gewinkeld en gegeten. In de regen teruggereden naar onze slaaplokatie.
Vanmorgen in de zon vertrokken naar Milford Sound. Dit is een gedeelte van Fiord Land. We willen daar een boottocht gaan maken door de fjorden.
het duurde echter niet lang of de lucht betrok en de eerste regendruppels kwamen naar beneden. Net eigenlijk toen we bij Mirror Lakes ( een spiegelmeer, waarin de bergen zich spiegelen) aankwamen. Door de druppels en de grauwe lucht was het beeld iets minder, maar toch nog best mooi.
Daarna door naar Milford Sound. Net voor de Homer Tunnel opnieuw gestopt. Tante Trees heeft gelijk, het regent en wat een prachtig gezicht. Tientallen watervallen komen van grote hoogte naar beneden.
Uiteindelijk in Milford Sound aangekomen en een ticket gekocht voor de trip door de fjorden. Het was inmiddels geheel bewolkt en het regende flink, maar dat kon je niet weerhouden van een prachtige natuur die je hier te zien kreeg.
ook hier volop watervallen, waarvan er één zelfs 3x hoger was dan de Niagarawaterval. Dat hebben we door de bewolking niet kunnen controleren, maar het water kwam hier met geweld naar beneden.
Vandaag op zoek naar de pinguïns van Dunedin. Alleen het verkeerde stukje Otago Peninsula, waar deze beestjes zitten, ingetikt in de TomTom. Zo belandden we boven op de berg boven de Peninsula, waar we toch met een schitterend uitzicht beloond werden.
Toch nog geprobeerd om het stand te vinden, maar in plaats van pinguïns, nu surfers wachtend in het water op de juiste golven. Toch wederom een prachtig uitzicht.
Uiteindelijk Dunedin verlaten en richting Te Anau gereden. Heel presidentieel, over de Presidential Highway van Clinton naar Gore ( jazeker, deze plaatsjes bestaan echt)
Na nog vele mooie vergezichten, aangekomen in Te Anau aan het gelijknamige meer. Daar zagen we vanavond de zonsondergang de lucht rood kleuren.
Morgen gaan we naar Milford Sound om per boot een tocht door het fjordenlandschap te maken.
Vandaag op route van Omarama naar Dunedin langs 2 ongelofelijke natuurfenomen gekomen. Als eerste langs de Elephant Rocks. Een verzameling gigantische stenen op een berg.
Daarna natuurlijk door langs de Moeraki Boulders. Nu een soort grote ronde keien op strand, waarvan ook niemand weet hoe die daar ooit gekomen zijn.
Ongelofelijke uitzichten al gezien op de twee dag van de vakantie. Hier een beeld van Lake Pukaki met prachtig blauw water en Mount Cook op de achtergrond.
Taart met kaarsjes voor verjaardag ?
De eerste dag: stormy and rainy weather in Christchurch ( bij het Millenium monument)
Op weg naar Schiphol
We zijn al welkom in Christchurch!
Het grote inpakken is begonnen
Hoog op onze “WANT – TO – DO” lijst staat een vaartocht door Milford Sound.
Hierbij een videosimulatie van de laatste grote aardbeving in Nieuw Zeeland (7.8 op de schaal van Richter) in de omgeving van Kaikoura.
Let ook eens op het plaatje linksboven over de gebouwen in Wellington. Ongelofelijk!
Halverwege onze reis maken we de oversteek van Picton naar Wellington. Vanaf hier vervolgen we onze rondreis via het Noordereiland, om uiteindelijk te eindigen in Auckland.
We beginnen onze reis in Christchurch. Van hieruit gaan we via Lake Tekapo naar Oamaru, Dunedin, Te Anau, (Milford Sound), Queenstown, Wanaka, Mt Cook, Westcoast naar Picton. Mogelijk steken we eerst nog even over naar Kaikoura. De kustweg van Kaikoura naar Picton is echter nog versperd.
Vandaag nog een boek gevonden.
Nog meer info om te lezen!
De nieuwe paspoorten zijn besteld.
Om te mogen rijden in Nieuw Zeeland heb je naast je geldige rijbewijs een internationaal rijbewijs nodig, waarin de vertaling van je geldige rijbewijs staat. Vandaag afgehaald bij de ANWB.
Vandaag het eerste hotel geboekt in Christchurch.
We gaan naar Governors Bay.
Het hotel onderweg in Guangzhou wordt door de vliegmaatschappij geregeld.
vandaag nog een mooi boek ontvangen
Vandaag auto geboekt. Rekening houdend met de afgelopen dagen maar voor een wat steviger auto gekozen.
Vandaag is de reis geboekt. Vertrek 3 april en terug in Holland op 5 mei.
De reis willen we starten in april 2017. Aangezien dit het begin van de herfst is, willen we de reis beginnen op het Zuidereiland(Christchurch) en eindigen op het Noordereiland (Auckland). Nu de reis erbij zoeken.
In eerste instantie hebben we gekeken naar een zo snel mogelijke reis. We zoeken nu toch naar een reis met een tussenstop waarbij we een hotel kunnen pakken.
Het eerste wat bepaald moet worden is de datum van de reis.
Natuurlijk zullen we deze datum sterk af laten hangen van de prijzen van de retourtickets.
Pagina’s die we nu veel bezoeken zijn onder andere skyscanner.nl en de pagina van WTC.
Wij zijn op zoek naar een zo kort mogelijke reis, zonder lange wachttijden op de buitenlandse luchthavens
Een plek die we zeker willen gaan bezoeken, Moeraki Boulders op het Zuidereiland
vandaag wat boeken en een uitgebreide wegenkaart gekocht.
De beslissing is uiteindelijk genomen: we gaan een reis maken naar Nieuw Zeeland.
Enkele jaren geleden maakten we al plannen voor deze reis, maar door omstandigheden kon dit toen niet door gaan. Nu is het dan toch zover. In April 2017 willen we de grote reis gaan maken. Nu is het vooral plannen en onszelf inlezen.