“Longing to return “ 

Tijdens onze eerste reis naar Nieuw Zeeland hebben wij ontzettend genoten van de prachtige vergezichten en locaties die dit land biedt. Wij verlangen er dan ook naar om over een paar jaar wederom, een wat langere periode, dit prachtige land te bezoeken. Wij houden jullie op de hoogte.

De laatste dag. Het begint met mooi weer. De dame van de receptie van het park waar we verbleven, raadt ons aan de Pacific Highway naar Auckland te pakken. Een juiste keuze. Prachtige vergezichten en weer een kudde schapen over de weg.

In Auckland aangekomen, zijn we eerst gaan kijken waar we de auto vanmiddag in moeten leveren. Daarna zijn we doorgereden over de Harbour Bridge naar Devonport. De lucht was inmiddels helemaal betrokken en het was maar goed dat we gisteren de Skytower bezocht hadden.

Hierna zijn we nog door Devonport gewandeld. Een heel leuk plaatsje aan de baai, recht tegenover Auckland.

Inmiddels was het een uurtje of vier en moesten we op weg om de auto terug te brengen. Het verkeer rondom en door Auckland was inmiddels een stuk drukker, maar leverde geen problemen op. Op de valreep nog een laatste foto van de auto gemaakt.

Op het vliegveld ingecheckt en langs de douane. Maar de Nieuw Zeelanders weten dat we nog vakantie hebben. Zie het bord met de vluchtinformatie.

Vandaag de laatste volle dag in Nieuw Zeeland. Een bezoek aan Auckland staat op het programma.

Op weg daar naar toe kwamen we weer langs enige “slips”. Om een indruk hiervan te geven, hierbij enkele foto’s.

Toen we de “slips” voorbij waren zagen we ineens een auto langs de kant van de weg. De bestuurder zwaaide met een kartonnen bord met de tekst” Stock ahead”. In eerste instantie geen idee wat het betekende, maar al gauw zagen we, waar we de hele vakantie al rekening mee hielden, wilden zien, maar nog niet gebeurd was. Een kudde schapen werd over de weg naar een andere wei geleid. Verzoek was om gewoon rustig door te rijden. De schapen vonden hun weg wel.

In Auckland vonden we een parkeergarage welke bij nader inzien vlak bij de Sky Tower was. En laat dit nou net het gebouw zijn wat we graag wilden bezoeken. Een 328 meter hoge toren, de hoogste op het zuidelijk halfrond. Voor bezoekers is er een Skydeck  op de 60ste verdieping (220 meter hoog). Natuurlijk zijn we omhooggegaan.

Na de Sky Tower nog even gezellig door Auckland gewandeld. We verbaasden ons over het oversteekgedrag van de mensen. Zodra de voetgangerstoplichten op groen sprongen staken ze kris kras over, dwars over de weg naar de andere kant.

Na terugkomst in Orere Point nog even naar het srand gelopen. Hier hadden we gisteren de zonsondergang gezien, maar toen haden we geen camera bij ons.

Bij terugkomst in het park hebben we alles uit de auto gehaald en de koffers weer ingepakt voor de reis terug morgen. Maar eerst willen we nog wat meer van de noordelijke kant van Auckland zien en gaan we over de Harbour Bridge richting Devonport.

1 mei, het is weer prachtig weer. De zon schijnt en het is 16 graden.

We gaan vandaag naar Orere Point. Een plaatsje in de buurt van Auckland. Het wordt onze laatste slaapplaats voordat we teruggaan naar Nederland. Van hieruit willen we Auckland bezoeken.

Maar eerst gaan we op weg naar Hamilton. Het weer is nu veel beter, de route is slechts 126 km, dus mooi de tijd om nog even Hamilton in te gaan.

Na Hamilton gaan we dan echt op weg naar Orere Point. Een mooie tocht, welke gedeeltelijk door de Coromandel gaat en dan omhoog via de oostkust van de streek Waikato.

Onderweg kwamen we langs een stand, waar Helma schelpen ging zoeken. Het was eb, dus de schelpen lagen op de rand van eb en vloed.

Ook kwamen we langs een haventje, waar de boten door het eb op de droogte lagen. Pas als het vloed wordt kunnen ze hier weer weg.

Terwijl we onze weg richting Orere vervolgden, en nog slechts 20 km verwijderd waren van het eindpunt, kregen we te maken met een fenomeen waar we wel van gehoord hadden en slechts 1 keer eerder tegengekomen waren ( bij Pierre). De weg is afgesloten wegens “slips”. Hierbij zijn door het water delen van de berg naar beneden gekomen en blokkeren de weg. Er zat niets anders op dan terug te gaan en en andere route te zoeken. De TomTom wilde iedere keer via deze route dus dat ging niet. Uiteindelijk de route teruggereden en de snelweg naar Auckland opgezocht. Via deze route een eind in de juiste richting gereden en toen weer binnendoor naar Orere. Maar ook hier kwamen we borden met weg afsluitingen tegen.

Op een gegeven moment gestopt en een auto aangehouden. Het bleek een van de opzichters van de wegwerkzaamheden te zijn. Hij vertelde ons dat we precies tot in Orere konden komen. Daarna was de weg weer afgesloten.

Door we wegomlegging  was de route vandaag 280 km. Dat is wat anders dan in Nederland!

 

Een nacht met hevige regenval ligt achter ons. Het is inmiddels droog en op enkele plaatsen breekt de lucht wat open. We gaan vandaag het Kiwi House in Otonohanga bezoeken en hopen daar een kiwi vogel in het echt te zien.

De telefoon gaat. Het is ome Jan, die gezien heeft dat we in Otonohanga zitten en enkele tips voor ons heeft: bezoek aan Marokopa. Dit kleine plaatsje ligt aan de kust en heeft een zwart zandstrand. Dit zand is ijzerhoudend en daardoor zwart. Op weg daar naar toe kom je langs de ” Natural Bridge”, een rotsformatie die aan de onderzijde open is waar een rivier door stroomt. En de “Marokopa Falls”, een waterval verscholen in de bossen.

We gaan op weg. Eerst naar het Kiwi House.

Dit is een vitrine met opgezette kiwi’s, maar in het nachtverblijf konden we toch deze foto maken. Het is daar pikkedonker, dus het maken van deze foto ging op de gok.

Na een wandeling door het aangrenzende park waar diverse vogelsoorten uit Nieuw Zeeland zaten, dingen we op weg naar de “Natural Bridge”. Op de parkeerplaats stonden een aantal auto’s, maar deze mensen zag je niet terug in het bos. na een wandeling van ongeveer 10 minuten kwamen we bij de rotsformatie aan. Een prachtig gezicht, deze machtige rots boven je hoofd..

Helemaal bovenin kon je de onderzijde zien van deze rots. Het leek op stalactieten, maar het bord met uitleg vertelde toch dat deze punten op een andere manier gegroeid zijn.

Een aantal kilometers verder kwamen we bij “Marokopa Falls”. Ook hier een wandeling van een tiental minuten. Je hoorde door de bossen het geraas van het water al, maar eenmaal bij de waterval was het beeld overweldigend. Een flinke waterval storte zich van de berg naar beneden.

Hierna was het nog een twintigtal kilometers rijden tot we in Marokopa aan het strand stonden.  Een gitzwart strand en duinen lagen voor ons.

Na een strandwandeling en een picknick zijn we teruggereden. We hadden op de heenweg ook nog de “Piripiri Caves” gezien en wilden daar ook nog even stoppen. Het was echter inmiddels half vier en het was weer wat druiliger geworden. Toch gestopt en de wandeling ondernomen. Aangekomen bij de caves konden we echter maar één trap naar beneden. Het was inmiddels te donker en we hadden de zaklamp in de cabin laten liggen.

Ome Jan, hartelijk dank voor deze tips. We hadden dit en de route ernaar toe niet willen missen!

Vandaag een dag Rotorua en omgeving. We zijn begonnen aan Lake Rotorua.

Prachtige vergezichten, over de Lake. We zagen zelfs van een Chinees die te water ging om zijn mobiele telefoon op te duiken.

Ook in Rotorua zelf kom je soms stroompjes tegen die een vreemde kleur hebben.

Het museum van Rotorua, een prachtig gebouw, is al sinds de aardbeving van november 2016 gesloten wegens schade aan de fundering.

In de middag nog even een tocht in de omgeving gemaakt, waarbij we ook weer schitterende plaatjes konden schieten.

Eind van de middag zijn we bij Pierre en zijn vrouw Bernadette op bezoek gegaan. Het was al sinds 1998 dat we Pierre niet meer gezien hadden. We werden uiterst hartelijk ontvangen en we hebben even lekker bij zitten praten.

Pierre had nog wat tips om te bezoeken. We zullen morgen proberen daar nog even te gaan kijken.

Bij terugkomst op het park nog even naar de hot water pool geweest.

 

Vandaag afscheid genomen van Ome Jan en Tante Trees. Na een paar heerlijke en vooral heel gezellige dagen gaan we weer verder met de trip over het Noordereiland.

We rijden vandaag van Upper Hutt naar Hastings. Een prachtige rit, door een voornamelijk vlak gedeelte van Nieuw Zeeland.

Na in het park ingecheckt te hebben zijn we naar Napier gegaan. Dit prachtige stadje, waarvan het centum geheel in Artdeco stijl is herbouwd na een grote aardbeving in 1931, ligt aan zee en circa 20 km van Hastings. Het was heerlijk weer (20 graden) en we hebben een leuke wandeling door het centrum afgesloten met een zalmschotel in een leuk restaurantje, Churchill genaamd.

Vandaag eigenlijk de laatste grote rit op het Zuidereiland. Wederom weinig stopplaatsen, dus Helma was vandaag de fotograaf.

Allereerst nog een foto van een oud vervallen schip wat op een droog gevallen stuk haven in Motueka ligt.

En omdat jullie niet vergeten hoe wij er uit zien, nog even een foto van ons.

De rit naar Blenheim voerde door een prachtige streek: Marlborough. Het wijngebied van Nieuw Zeeland. Volop velden met druivenstruiken. Maar ook prachtige heuvels.

Tot slot nog een paar foto’s van ons uitzicht net voor zonsondergang.

De foto’s in ons fotoalbum laten helaas wat op zich wachten. Het albumprogramma is te zwaar voor de gratis WiFi in de parken.

 

Vandaag een korte rit, van Greymouth naar Westport. Een ruime 100 km. Maar wel met zeker 20 stops.

Een van de stops was bij de Pancake Rocks in Punakaiki. Prachtige rotsen in de zee, die uit opeengestapelde stenen lijken.

Daarna doorgereden naar Westport. Vlak voor dit plaatsje zagen we een bord richting een zeehondenkolonie. Maar even heengereden.

Hier stond ook een richtingaanwijzer, waarop we konden zien, hoever we van huis zaten. Culemborg staat er helaas niet op, maar kijk maar een naar de afstand naar Parijs, Hamburg of Londen.

Verder nog een paar mooie foto’s van de omgeving.

We blijven hier 2 dagen om de omgeving te bekijken. Dan gaan we door naar het Abel Tasman National Park.

De lucht breekt open en de eerste tekenen van een mooie dag worden zichtbaar. Het is voor ons een soort rustdag en we gaan dus ont HAASTen in de omgeving vaan Haast.

Allereerst zijn we wat teruggereden van de route van gisteren naar de Roaring Billy Falls, een waterval, te bereiken via een wandelpad door een soort regenwoud. Prachtige bomen, bedekt met mos. De bodem bedekt met varens. Je waant je een miljoen jaar terug.

Hiern zijn we naar Jackson Bay gereden. Een gehuchtje met een haven en een eettentje voor Fish & Chips, ons aangeraden door de parkeigenaar waar we op dit moment verblijven.

Het is bijna 50 km van ons park vandaan, maar we komen slechts langs één motorpark, voor de rest was dit stukje wereld onbewoond.

Jackson Bay is een gehuchtje met een aanlegsteiger, 4 vissersboten, een kreeftenpakhuis (waar ze de gevangen kreeften opslaan), een openbaar toilet (vindt je hier overal langs de weg) en een eettentje.

Terwijl we heerlijk zaten te eten, doken er plots enkele dolfijnen op, vlak voor onze neus. Prachtig!

De pinguïns, welke hier normaal volgens de borden ook verblijven en de weg oversteken naar hun nachtverblijf of broedplaats, hebben we helaas (weer) niet gezien. We moeten het dus even doen met het bord.

Omdat we nog steeds in een gebied zitten zonder ontvangst, lukt het niet om foto’s in het fotoalbum te plaatsen

Het is dinsdagmorgen en we willen vandaag naar de kust. Haast zal het worden. Een plaatsje dat volgens de boekjes uit 3 gedeeltes bestaat.

Op weg daar naar toe zullen we langs een paar mooie, maar ook toeristische plaatsen komen.

Als eerste kwamen we door Cardrona, met zijn houten gebouwen, gebouwd in 1863 door goudzoekers. Hartstikke leuk, maar we vonden het te vroeg voor koffie.

Na Cardrona op weg naar Wanaka. We wisten niet of we in Lake Wanaka de beroemde boom in het meer zouden vinden, maar tot onze verbazing had men een nieuw meer(tje) aangelegd met een boom . ?

Na Wanaka zijn we langs Lake Hawea opgereden. Ook hier wederom prachtige vergezichten. We gingen zo hoog, dat de temperatuur tot 6 graden daalde en er geen bomen meer groeiden.

Verderop kwamen we weer langs Lake Wanaka, maar de boom die we zagen stond droog. Gelukkig hadden we dus de foto van de andere boom.

Blue Pools, een prachtig stukje natuur ( hoe kan dat ook anders hier). Een soort tropisch regenwoud en twee hangbruggen verschaffen de toegang tot een waterval met kristalhelder water. De lucht was vandaag bewolkt, dus de weerkaatsing was niet geheel blauw, maar toch….prachtig!

Op weg verder naar Haast komen ook nog over een “One lane bridge” ( een brug waar maar 1 auto gelijk over gaat. We hebben er al heel veel gehad) met daarbij een prachtige waterval van de Haast River.

Uiteindelijk aangekomen in Haast blijkt dit nog kleiner te zijn dan we dachten: slechts 2 supermarkten ter grote van een huiskamer, een restaurant, wat vakantieparken en (gelukkig) 2 benzinepompen. En we blijven hier 2 dagen.

Haast is echt het einde van de wereld: geen telefoonnetwerk en dus ook geen internet. Alleen wat WiFi van het park.

Wellicht kunnen we ergens nog bij de zee komen om een strandwandeling te maken.

Hoog op onze “WANT – TO – DO” lijst staat een vaartocht door Milford Sound.

 

Hierbij een videosimulatie van de laatste grote aardbeving in Nieuw Zeeland (7.8 op de schaal van Richter) in de omgeving van Kaikoura.

Let ook eens op het plaatje linksboven over de gebouwen in Wellington. Ongelofelijk!

Halverwege onze reis maken we de oversteek van Picton naar Wellington. Vanaf hier vervolgen we onze rondreis via het Noordereiland, om uiteindelijk te eindigen in Auckland.

We beginnen onze reis in Christchurch. Van hieruit gaan we via Lake Tekapo naar Oamaru, Dunedin, Te Anau, (Milford Sound), Queenstown, Wanaka, Mt Cook, Westcoast naar Picton. Mogelijk steken we eerst nog even over naar Kaikoura. De kustweg van Kaikoura naar Picton is echter nog versperd.

Om te mogen rijden in Nieuw Zeeland heb je naast je geldige rijbewijs een internationaal rijbewijs nodig, waarin de vertaling van je geldige rijbewijs staat. Vandaag afgehaald bij de ANWB.

Vandaag het eerste hotel geboekt in Christchurch.

We gaan naar Governors Bay.

Het hotel onderweg in Guangzhou wordt door de vliegmaatschappij geregeld.

De reis willen we starten in april 2017. Aangezien dit het begin van de herfst is, willen we de reis beginnen op het Zuidereiland(Christchurch) en eindigen op het Noordereiland (Auckland). Nu de reis erbij zoeken.

In eerste instantie hebben we gekeken naar een zo snel mogelijke reis. We zoeken nu toch naar een reis met een tussenstop waarbij we een hotel kunnen pakken.

Het eerste wat bepaald moet worden is de datum van de reis.

Natuurlijk zullen we deze datum sterk af laten hangen van de prijzen van de retourtickets.

Pagina’s die we nu veel bezoeken zijn onder andere skyscanner.nl en de pagina van WTC.
Wij zijn op zoek naar een zo kort mogelijke reis, zonder lange wachttijden op de buitenlandse luchthavens

De beslissing is uiteindelijk genomen: we gaan een reis maken naar Nieuw Zeeland.

Enkele jaren geleden maakten we al plannen voor deze reis, maar door omstandigheden kon dit toen niet door gaan. Nu is het dan toch zover. In April 2017 willen we de grote reis gaan maken. Nu is het vooral plannen en onszelf inlezen.