30 april 2017

Een nacht met hevige regenval ligt achter ons. Het is inmiddels droog en op enkele plaatsen breekt de lucht wat open. We gaan vandaag het Kiwi House in Otonohanga bezoeken en hopen daar een kiwi vogel in het echt te zien.

De telefoon gaat. Het is ome Jan, die gezien heeft dat we in Otonohanga zitten en enkele tips voor ons heeft: bezoek aan Marokopa. Dit kleine plaatsje ligt aan de kust en heeft een zwart zandstrand. Dit zand is ijzerhoudend en daardoor zwart. Op weg daar naar toe kom je langs de ” Natural Bridge”, een rotsformatie die aan de onderzijde open is waar een rivier door stroomt. En de “Marokopa Falls”, een waterval verscholen in de bossen.

We gaan op weg. Eerst naar het Kiwi House.

Dit is een vitrine met opgezette kiwi’s, maar in het nachtverblijf konden we toch deze foto maken. Het is daar pikkedonker, dus het maken van deze foto ging op de gok.

Na een wandeling door het aangrenzende park waar diverse vogelsoorten uit Nieuw Zeeland zaten, dingen we op weg naar de “Natural Bridge”. Op de parkeerplaats stonden een aantal auto’s, maar deze mensen zag je niet terug in het bos. na een wandeling van ongeveer 10 minuten kwamen we bij de rotsformatie aan. Een prachtig gezicht, deze machtige rots boven je hoofd..

Helemaal bovenin kon je de onderzijde zien van deze rots. Het leek op stalactieten, maar het bord met uitleg vertelde toch dat deze punten op een andere manier gegroeid zijn.

Een aantal kilometers verder kwamen we bij “Marokopa Falls”. Ook hier een wandeling van een tiental minuten. Je hoorde door de bossen het geraas van het water al, maar eenmaal bij de waterval was het beeld overweldigend. Een flinke waterval storte zich van de berg naar beneden.

Hierna was het nog een twintigtal kilometers rijden tot we in Marokopa aan het strand stonden.  Een gitzwart strand en duinen lagen voor ons.

Na een strandwandeling en een picknick zijn we teruggereden. We hadden op de heenweg ook nog de “Piripiri Caves” gezien en wilden daar ook nog even stoppen. Het was echter inmiddels half vier en het was weer wat druiliger geworden. Toch gestopt en de wandeling ondernomen. Aangekomen bij de caves konden we echter maar één trap naar beneden. Het was inmiddels te donker en we hadden de zaklamp in de cabin laten liggen.

Ome Jan, hartelijk dank voor deze tips. We hadden dit en de route ernaar toe niet willen missen!